mum ışığının yansıması kadarmışım

bir hevesmiş yarın.
göremeyecek olduğunu bilmediği bir günü düşlemek için gözlerini söndüren her ruha atfen, bir savaştı dünün.
sevince başladı ve ölümdü sonu.

duyar sandığınız her toprağın kulağını kapattım ben
beklediğiniz ölü cevapların dilini koparttım.
dünyalar arası bir kahvenin hacmi istiabına sebep
o deryalar aldı götürdü Asım insanları.

camiler imamsız, kiliseler rahipsiz geçti bi’ gün.
denize attığınız her iyilik sahipsiz;
kıyıya vuran şişenin içinden menfur bir makas ve kesilmiş bir ip çıktı o gün.

28 Temmuz 2016 Perşembe #AhmetAsımSürmeli #Huzurİçinde

Yasir Yılmaz

yazıp sildiği sayfalar kadar unutulmuşsa
yok ettiğini var görmek isteyecek kadar hayalperesttir
yaptığı itlikler kadar unutulmasaydı
belki bir şansı olurdu

bi yalancı çobandı adı
sulağın birinde bi nilüfere kapıldı
çiçek ay ışığının dokunduğu her noktasında
ve çobanın her sormasında imkansızı heceledi

geceye biraz yeşil denize fazlaca kutsaldı
beyaz lotus’du adı…

ve güneş doğdu.

24 Temmuz 2016 Pazar

Yasir Yılmaz

unutmuş kadar oldum kim olduğumu
eksik bir şey vardı sanki ama
unutmuş kadar oldum ne olduğunu

bir ömürlük ilham potansiyeli çürüdü düşünsene
kalem elinden oyuncağı alınan bi çocuk gibi küstü
alevi beklenmedik bi bulutun karasında boğuldu

anımsıyorum da
yine de hoşuma giderdi
gitmek fiilini en güzel böyle icra ederdi.
neyse

yalnızlık neydi bide
kalbinin; eskiyi, aklından çıkaramayacak kadar hatırlayabilmesi mi
yoksa hatırlayamayacak kadar ölmesi mi

3 Mayıs 2016 Salı

Yasir Yılmaz