Kardeş Kalemler
yazıp sildiği sayfalar kadar unutulmuşsa
yok ettiğini var görmek isteyecek kadar hayalperesttir
yaptığı itlikler kadar unutulmasaydı
belki bir şansı olurdu
bi yalancı çobandı adı
sulağın birinde bi nilüfere kapıldı
çiçek ay ışığının dokunduğu her noktasında
ve çobanın her sormasında imkansızı heceledi
geceye biraz yeşil denize fazlaca kutsaldı
beyaz lotus’du adı…
ve güneş doğdu.
Yasir Yılmaz
unutmuş kadar oldum kim olduğumu
eksik bir şey vardı sanki ama
unutmuş kadar oldum ne olduğunu
bir ömürlük ilham potansiyeli çürüdü düşünsene
kalem elinden oyuncağı alınan bi çocuk gibi küstü
alevi beklenmedik bi bulutun karasında boğuldu
anımsıyorum da
yine de hoşuma giderdi
gitmek fiilini en güzel böyle icra ederdi.
neyse
yalnızlık neydi bide
kalbinin; eskiyi, aklından çıkaramayacak kadar hatırlayabilmesi mi
yoksa hatırlayamayacak kadar ölmesi mi
Yasir Yılmaz
yok oğlum.
eskiler yok artık.
modası geçmiş iki aşığı satra konuk etsen ilkel kaçıyor.
paydaya pay bırakmayacak şekilde bitirmişler bizlerin hevesini.
kimsek o olamamışız. olmak istediğimizi oldurmamışlar.
sahte bir kimliğe büründürmüşler, biz gerçeklik algımızı kaybetmişiz.
eskilere gıpta etmişiz, ama özenmemişiz.
boydan boya sahteliğin içinde kendimizi özgün sanmışız.
olsun… biz kendimizi özgür sayacak kadar yüce gönüllüymüşüz dört duvar içinde.
yokum oğlum.
yokum bu sevda mücadeleleri sadece mutlu bir ölüm içinse.
keza bir kez ölmek Allah’a, bin kez ölmekten daha yücedir gönlümce.
Yasir Yılmaz
misillenmiş bir karanlık söz konusu.
Yasir Yılmaz
Nerden geldin ki yol nereye çocuk? Ayakların şişmiş yürümekten.
Bir bak etrafına durup. Geride neler bıraktın veyahut neler bekliyor iki adım ötende?
Asrın verdiklerinden midir nedir, bir garip bakıyorsun. Bir aşık bakıyorsun yine.
Bilirim sevmezsin baharı ama bahar düşmüş kirpiklerine sanki. Bir yeşillenmiş hayatın.
Yine de o kadar şanssızsın ki hainlerin bol olduğu bir dönemde doğdun.
Ve yine de o kadar şanslısın ki bu kadar kötülüğün içinde iyilere tutuldun,
O kadar şansa rağmen.
Ve o kadar ihtimale rağmen gittin ihtimallerin en güzeline vuruldun,
O kadar çirkine ibreten.
Bir Ahmet Kaya özlemiyle biraz, biraz Mustafa Kemal milliyetçiliğiyle sevdin.
Yürek dayanmaz ya bu sevdaya…
Bir vatan sevdin kan topraklı, birde toprağından çıkanı.
Yaradan bilir ya en iyi sevmeyi ve sevilmeyi…
Ne lütuftur bildiğini öğretmesi ki karşında aşk kanlı canlı öylemesine.
Millet dercesine… Dik durup eğilmemişcesine…
Yasir Yılmaz