Bu yıl
Önceki yıllar gibi
Değil ..
Yüzümüze
Vurmadığı Sırrını…
Belki de en gerçek
Tarafını
Boca etti
Üzerimize..
Canlarımız…
Ölüyor.

Dışarıda
Ölümler yağıyor..
Düşüyor damlaları
Penceremizden
Ölümler…
Hep dışarıda..
Olmuyor…

Kapanmayan pencereden
damlalar sekiyor
Beklemediğimiz an
Başa
Gelecekler…
Hem de
“Aniden”…..
Geliyor…

Geride kalan
Biçareler
Sessizce ..içten…
Yürekten kopan..
Ya sabır…
Diliyor..
Sevdiklerimiz
Gidiyor..

14.03.2018
Abdullah Yılmaz

Acelem var
önüme geçmeyin..
Yürüyorum
nefes nefese…
Yapılacak işler,
Görülecek hesaplar,
Gidilecek yerlerim var…
Kesmeyin önümü
Sakın….
Acelem var…
Şu gemi
limandan beni
Almazsa eğer,
Batar…
Garanti veririm…
Bırakırsa bu taksi
Beni
İflah olmaz
Takla atar….
Bahse girerim…
Bu tren yetişemezsem
isyan edip
Çıkar rayından
Tüm trenler yatar…
Benden demesi…
Bu uçağı kaçırırsam
Muhtemelen…
Belki de kesin…
Uçağı kaçırır
Korsanlar…
Havayolları batar..
Gerçekten işim,
Çok zor
Bütün bunlara yetişmeliyim
Yoksa dünyanın çivisi
Nasıl çıkar
Görürsünüz
yerinden..
Biraz abartayım!
Ben olmazsam
Dünya duracak,
Çıkacak ekseninden…
Ne mühim adamım
Anlayan az çıkar
Beni
Anlayan olursa şayet…
tebrik eder
kutlarım
bu engin
bu muhteşem
ferasetinden…

6-3-2018
Abdullah Yılmaz

Tek sevinciydi
Nefes almak
O mazlumun
Tek isteğiydi
Ana kucağı
Ya da baba…
Şimdi …
Umutlarına
Bombalar düştü..
Hayallerine
Sevdiklerine
Nefesine, bombalar…
Neden diye
Soramadan
Belki annesine
Varsa babasına
sarılamadan
Hayatın tam ortasına
Ölüm düştü…

Ölüm..
Teker teker
Ama…
Daha çok toplu
kan kusan
Silahların namlusundan
Geldi koşarak….
Zulmün ortasında..
Tam da ortasında..
Can verdiler.
Canlarına , bir
Veda busesi konduramadan
Ölüm düştü…

Can veremediler..
Canlarına…
Şimdi o can
Ağlıyor biçare
Ağlıyor dünyanın
İki yüzlülüğüne
Yüzsüzlüğüne..
Ağlıyor…
Sessiz ve derinden..
Çığlıkları
Silah seslerinden
Duyulmuyor duyulamıyor..
Demeçler veriliyor
Söylevler en alasından
Milletler birleşip
Kınıyorlar…
Lakin onun sesini
Nefesini
Duyan yok….
Hayat bitiyor
Karanlık bir günde..
Belki de
Hayat Dedikleri
Sadece
Kahreden….
Bir düştü..

Ve batılı beyinler
Doğulu beyinler
Lezzet tadıyorlar
Akan kandan
Ölen candan
Lezzetine varıyorlar
Yeniden..kanın
Çok uzun zaman
Geçmiş gibi sanki ..
Dünya savaşlarından…
Zihinlerine düşüyor
Kan kokusu
Yeniden
Kan istiyorlar
Acilen hem de katıksız
Kan….
İnsanlığın ortasına
Mazlumdan akan…
Kan… Düştü

Gücü yok
Geriye kalan
Dünya sakinlerinin
Sesi yok
Çığlık çığlığa
Bağırsalar da…
Gözlerinde
Rüya oldu
Uykular…
Can verenlerin…
Seslerini
Duyurmak…
Gördükleri
Son düştü…

4.3.2018
Abdullah Yılmaz

Kar geldi
Bembeyaz
Bir süs gibi
Yağdı üzerine
Günahlarımın
Sevaplarımın
Kapattı üstünü
Beyaz bembeyaz..
Sevindim…
Bir çocuk gibi
kar geldi…

01-03-2018
Abdullah Yılmaz