Birileri gelip gitti

Bir nur yar edildi daha yaratılmamış insanoğluna.
Sonra insan yaratıldı. Huzura davet edildi. Bak dendi nura, sen bu nurun yüzü suyu hürmetine yaratıldın. Okudu Adem nuru, Ya Muhammed dedi.
Akabinde cenneti tasvir etti gözleri. Her şey vadedilmedi, verildi. Bir ağaç işaret edildi, meyvesi caiz edilmedi. Bir gün yasak unutuldu ve çiğnendi.
Nefis ya…
İnsan yaratıldı. Sonra hata yaptı.

Bir bebek dünyaya geldi antik kentin fethiyesinde. Annesini ve çiftçi babasını alıp frigya’ya yol aldı bir zaman. Kaderin cilvesi, halk ölen kralın yerine geçecek olan kişinin şehre arabayla ilk giren kişidir kararı almıştı. Genç, kral, adı Midas oldu. Servete doymadı. Tanrılarından ilahi bir güç istedi. Dokunduğu altın olmaya başladı, kızına dokundu.
Nefis ya…
İnsan yetinmedi. Sonra hata yaptı.

Bir çocuk büyüdü arap topraklarında. İlim aldı okulda. Aşkı gördü ardından. Kays idi adı. Kavuşamadı sevdaya, mecnun oldu. Alim değil, aşık oldu. Acısından çöle düştü, hayvanlara arkadaş oldu. İçine çekilmekten Allah’a yakın, maddeye ırak oldu. Leyla geldi, tanımaz oldu. Leyla öldü, ağlar oldu. Yakardı canını iade için, duası kabul oldu. Öldü ve leylasına kavuştu.
Aşk ya…
İnsan sevdalandı. Ama ilk kez hata yapmadı.

5 Mart 2014 Çarşamba

Yasir Yılmaz